Bilthoven?

To work or not to work

Terug op mijn oude werk

Waar is mama?

Drop it

Goede daad van de dag - 22 juni 2010

Vandaag een meneer erop geattendeerd dat zijn telefoon uit zijn zak was gevallen. Nog even achter hem aangelopen om de telefoon terug te geven. Hij was in ieder geval erg blij dat ik zijn telefoon had zien vallen.

Belminuten

Goede daad van de dag - 9 juni 2010

Na een bezoekje aan mijn ouders had ik een goed plekje in de trein gevonden om mijn boek uit te lezen. Naast me zat een vrouw, ook verdiept in een boek. Toen ik twee bladzijdes uit mijn boek had omgeslagen kwam onze achterbuurvrouw de hoek om kijken. 'Mag ik jullie iets vragen?' vroeg ze. De batterij van haar telefoon was leeg gegaan en ze had haar vriend nog niet kunnen laten weten hoe laat hij haar moest ophalen. Of wij misschien onze telefoon even wilden uitlenen. 'Maar natuurlijk,' zei de dame naast mij. Maar toen ze haar telefoon uit haar tas graaide zag ik al meteen dat ze zeker geen abonnement had, dus ik bood aan om mijn telefoon te gebruiken. Mijn sms-tegoed is toch eindeloos, dus wat maakt dat ene smsje nu uit. Onze achterbuurvrouw was ontzettend blij en na een tijdje wist ze een smsje te produceren op mijn toetsenbordtelefoon: 'Ik ben om 11 uur op het station! Be there! Xxx'

Follow the guide

De lift

Goede daad van de dag - vrijdag 28 mei 2010

In mijn 22-verdiepingen hoge woontoren is het rond half 6 altijd erg druk bij de lift. Iedereen komt moe thuis van werk/school en heeft geen zin om naar boven te lopen, zelfs niet twee verdiepingen. Toen ik net thuiskwam stonden er al een paar mensen te wachten voor de lift. En rond half 6 kan het dan even duren voor de twee liften iedereen hebben afgezet en weer leeg naar beneden komen.

Na een paar minuten wachten bereikte de rechterlift eindelijk de begane grond. Maar toen de deuren open gingen, bleek de lift vol te staan met spullen. Een verhuizer! Alweer! (en dat al na een jaar, het gebouw is namelijk nieuw) De zes a zeven mensen die op de lift stonden te wachten zuchtten allemaal diep. Dat gaat even duren. Alle lift-wachters hadden wel degelijk behoefte aan de lift en keken allemaal lamlendig uit hun ogen.

Om de arme man in de lift, opgesloten tussen de spullen, niet te lang te laten slepen met de spullen, besloot ik om mee te helpen. Samen met één van de andere wachtenden en de man in de lift sleepten we alle spullen naar buiten, zodat de lift zo snel mogelijk weer leeg was. Alle andere wachtenden deden niet echt hun best om mee te helpen en keken toe hoe we de lift leeghaalden. Je weet wat ze zeggen: vele handen maken licht werk, maar van dat spreekwoord hadden mijn medebewoners blijkbaar nog niet gehoord. Toch weer goed dat ik wel even mijn handen uit mijn mouwen heb gestoken.

Dierenambulance

Goede daad van de dag - zaterdag 15 mei 2010

Enkele weken geleden logeerde ik een weekendje bij mijn zus. We hadden kaartjes voor een cabaretvoorstelling en na een middagje shoppen en heerlijk uit eten lachten we zo hard om de cabaretier dat de tranen ons over de wangen liepen. Tegen half 12 stapten we uit bij de bushalte, 5 minuten lopen van haar huis. Al kwebbelend liepen we door de donkere straten, totdat mijn zus een kreet slaakte. Rechts van haar, in de berm, begon een duif te fladderen. Hij kwam echter niet zo ver, want zijn vleugel was verwond.

Mijn zus en ik zijn geen grote fans van duiven en jagen ze liever op dan ze te helpen, maar deze duif vonden we toch wel een beetje zielig. Het arme dier zo laten liggen leek ons geen goede optie. 'Wat kunnen we voor hem doen?' vroeg mijn zus zich af, 'Misschien de dierenambulance bellen?' Maar wat is het nummer van de dierenambulance?

Na even denken bedachten we ons dat we ook de nummerinformatie konden bellen (1-8-8-8... tralala..). Drie telefoontjes en een boel keuzemenu's later hadden we eindelijk iemand van de regionale dierenambulance aan de lijn, maar het duurt wel nog even voordat we er zijn. 'Hebben jullie toevallig een handdoek bij je? Dan kunnen jullie de duif vast vangen.' Helaas was het echt nog 5 minuten lopen naar het huis van mijn zus, dus dan maar 20 minuten wachten bij de duif.

Gelukkig hadden we nog genoeg gespreksstof en waren de 20 minuten zo om. Ondertussen hadden we de duif Latoya genoemd en praatten we hem/haar moed in: 'Nog even volhouden, je wordt zo gered hoor.' We verdachten een rondsluipende kat van het verminken van de duif, maar durfden niet weg van de duif om het dier ervan langs te geven. 

De grote groene dierenambulance liet gelukkig niet al te lang op zich wachten en de arme duif werd met een handdoek gevangen en in een kattenbench gestopt. De medewerkers van de ambulance waren erg blij met ons en hoopten dat de duif snel weer beter zou worden. Eén tip van het ambulancepersoneel: bel in het vervolg meteen 112, want zij kunnen je sneller doorschakelen dan 1888. Toch weer een goed gevoel over onszelf. En nu maar hopen dat het goed is gekomen met onze duif.

Dierenambulance, to the rescue!

Make somebody Smile Today

Regelmatig gaan er smsjes heen en weer tussen mij en mijn vriend, die beginnen met de tekst: Goede daad van de dag. Al een paar jaar proberen we zo veel mogelijk goede daden te doen. Alles mag, van de deur openhouden voor iemand, tot het begeleiden van een blinde man naar de trein en het verstrekken van zakdoekjes aan mensen met bloedneuzen. Een goede daad doe je om twee redenen. Ten eerste tover je bij elke goede daad een glimlach op het gezicht van de persoon die je helpt. Zelf ben je ook erg blij als iemand je even een handje helpt als je hulp nodig hebt. Ten tweede word je er zelf ook blij van als je iemand helpt. Het geeft je een goed gevoel als je even niet aan jezelf denkt, maar aan je medemens.

Onder het motto 'verbeter de wereld, begin bij jezelf' proberen we iedere dag een goede daad te doen en zo iemand te laten glimlachen. Hopelijk kunnen we je daarmee inspireren en kijk je zelf ook eens om je heen en maak je andere mensen, zowel vreemden als vrienden, blij met een goede daad. Op deze weblog kun je in ieder geval lezen welke goede daden wij de laatste tijd gedaan hebben.